Evet bu yazıda sitem var.çünkü İskenderun olarak neden bir araya gelmeyiz neden çıkarlar paylaşılmaz çatışır anlamıyorum.ülkenin her köşesine baktığımda sanırım bu kadar bir birinin kuyusunu kazan bir birinin arkasından dedikodu yapan kimse yoktur herhalde.biliyormusunuz İskenderun’da Bir Engelli Basketbol takımımız var. Bilenler bilir ama bilmeyenlere hatırlatmak istedim. bir zamanlar Türkiye’de destan yazan ilçe olarak Türkiye Şampiyonluğunu ilan eden ve yaygın medyada günlerce yer alan bir Basketbol takımı bu ama sonra yaşayan tarih kayboldu çünkü artık bedenleri engelli ama kafaları engelsiz olan insanlarda İskenderun da dilenmekten bıkmışlardı. her maç öncesi şu adama gidelim yol parası isteyelim gittiği adam engeliler geldi ben kaçıyorum, yokum, toplantıdayım demelerinden o gerçek engelsiz insanlar da bıkmıştı. Ama umut çaresizin her zaman umudur hani deriz ya çıkmayan candan ümit kesilmez işte bu candan da ümit kesilmedi. İskenderun da kendince işini yürüten ve oldukça Beyefendi biri Anıl Abacı ve yönetimi çıktı bu engellilere sahip çıkmak için meydana gerçekten yeni yönetimin gelmesi beni de sporcu arkadaşlarım kadar heyecanlandırdı. Yönetime Başkana Baktığımda ohbe Nerede kalmıştık dedim. İşte gerçek İskenderunlular var bitmedi diye düşündüm. Çokta sevindim doğrusu. Yıllardır İskenderun da sporun her dalı atıl durumda yani ilgilenen birkaç kişiye kalmış yük gerisi yalan ama bu takımlar üzerinden geçinenler de azımsanmayacak kadar çok. Neyse o hazımsızlarda bizim yine atamıyoruz. Başka yerlere baktığımızda her memleket kendi takımına canla başla sahip çıkıyor onlarla yatım onlarla kalkıyor. Ama burada ne futbol takımlarına bakan nede engelli olan ve Türkiye de söz sahibi olan bir takımımızın olduğunu biliyorlardır. İnanın bana birçok kişi bilmiyordur. Hele de kapalı spor salonu inşaatı başlayınca İskenderun da basketbol unutuldu desem yalan olmaz.
Yüreğine Sağlık Anıl Abacı.
Gerçekten senin yüreğine sağlık spor kulübüne Başkan olmak kolay değildir. Çünkü onların sorunları hiçbir zaman bitmez gece gündüz onların yanında olman gerektiği günler olacak evindeki eşini çocuğunu beklide görmediğin günler olacak yani senin kadar eşinin de fedakarlık yapması gerektiğini biliyorum. ama önemli olan hizmetse hizmet her yerde hizmettir.mutlaka bir yerlerde görev alınması gerekilmediğini siz bir çok kişiye gösterdiniz.her zaman söylerim bu kente sahip çıkacak olan insanların hep var olması ve onların ellerinin öpülmesi gerektiğini belirtirim. Çünkü bu konuda çok şansızız.
Ama neyse ki şansımız da varmış ki, Anıl Abacı gibi biri çıktı . onun yanından Hiç ayrılmayan gerçekten her an takımın yanında olan Okan Belliyi de unutmamak lazım gece saat 23 00 Takım antrenman yapıyor bakıyorum Başkan ve Yönetim Kurulu orada tatlı alıp gelmeleri batmaya yüz tutan ve bir zamanlar tarih yazan sporcuların yeniden dirilişini gösterdi bana çünkü heyecan dorukta herkes mutlu artık hafta sonu deplasmana gidecez kime gidip para toplayalım psikolojisi ortadan kalktı. Adamlar sadece sporunu yapacak.peki bu kulüp sadece Anıl Abacının üzerinde ve yönetimin üzerinde yük mü olacak bunu tartışmak lazım aslında çünkü bir kulübe Kent sahip çıkmasa uzun süreli hiçbir zaman başarılı olamaz.İskenderun Engelliler Basketbol takımı İzmir Temsilcisi ile karşı karşıya geldiklerinde bende o mlaça gittim onların yanında olmak istedim.heyecanla gittim ama baktım kie salon bomboş,engelli olan sporcuların eşleri onları desteklemeye gelmişler,sonra Kulüp Başkanı Yöneticiler,onların hatırına bazı iş adamları yanlarında eşleri maçı izlemeye gelenler ilk kez geliyor hangisi İskenderun takımı onu bile bilmiyor ama geldiler önemli olan oraya gelmek ve takımı öğrenip desteklemek.
Çok mutlu oldum.
Engelliler Kulübünün Başkanı Anıl Abacı, maçı takip ediyor. az sayıda olan taraftarların arısına Babası Şekip Abacı, ve hanımefendi de geldi. Görünce bende çok heyacanlandım ilk kez Şekip Beyi bir maçta görmek mutluluk verdi bana Hanımefendi de her basket attığımızda alkışlayarak onlara destek veriyordu.ama burada herkes şunu gördü engelin bedende değil kafada olduğunu,Pazar günü tatilini bırakıp sıcacık evinden çıkan insanları gördük ve bundan sonra da bu mutlu tablonun hep olmasını diliyorum.