‘Bize ne olur?’ sözünün patenti rahmetli Hakkı Oğuz Aykut’a aittir.
Ne zaman ki, bir hareket, bir heyecan olur İskenderun’da..
Patlatırdı, o meşhur sözü ardından:
“- Bize ne olur?”
Esprisi, fıkrası boldu rahmetlinin..
Ama o günden bu yana ne değişti?
Bize ne oldu?
İskenderun hangi alanlarda avantaj sağladı?
2010’u kazançlı mı geçirdi, yoksa kaybeden tarafta mı yer aldı?
Soruları istediğiniz gibi şekillendirin.. Sonuçta 2010’u geride bıraktık.
Acı günler de yaşadık, mutlu da olduk..
Suskunluğumuzla, umursamaz hallerimizle, -gün geldi- oturduk, gıpta ettik, sadece seyrettik.. Gün geldi heyecanımızla ortalığı ateşe verdik..
Bazen de kişisel çabayla İskenderun’a güç katmaya çalışan insanların varlığına şahit olduk.. Kimi zaman el verdik.. Kimi zaman da omuzlarına yaslandık..
Şikayet ettik.. Hakkımızı istedik..
Ağladık, güldük, dertleştik..
Kim ne derse desin.. İskenderun güzel bir şehir..
En kötü, en bakımsız, en makyajsız hali bile aşık olmaya değer..
Kıymet bilen var, bilmeyen de..
2010’nun pek verimli geçtiği söylenemez.. Ama umutlarımız, beklentilerimiz, aşkımız hiç dinmedi ki? Bu sevda asla bitmez çünkü..!
Kırılsak da.. Ağlasak da.. Didişsek de..
Yorulmayacağız, yıkılmayacağız..
Çalışacağız, üreteceğiz!
Seven insan sevdiğini düşünür. Naza, kaprise, büyüklerin dırdırına katlanır..
Asla bırakmaz.. Öyle de olacak evelallah!
***
Kimsenin bir yere gittiği yok..
Daha yeni ısındık.. Sahaya çıkacağız, gerekirse tribünleri de sahaya indireceğiz.
2011’den umutluyum arkadaş..
İskenderun’u seviyorum..
Birşeyler olsun, değişim olsun istiyorum.
Yeni yatırımlarla birlikte limanı, kojistik köyle birlikte coşturalım istiyorum…
İş alanları kuralım istiyorum.
Yatırımcı gelsin, oteller zinciri kurulsun istiyorum..
Suyu getirelim, çeşmeden su içelim istiyorum..
İskele kurulsun, hatıralarımız yaşasın istiyorum..
Kültür/teknoparkımız olsun istiyorum..
Müzemiz olsun istiyorum..
Elektrik kesintileri yaşanmasın istiyorum..
Trafik karmaşası sona ersin istiyorum.
Bit pazarı modern bir parka dönüşsün istiyorum..
Kıyıda balık ekmek yemek istiyorum..
Amanosların eteğinde yaylakent konuşlansın istiyorum..
Teleferik istiyorum..
Dedikodu ebediyen yokolsun istiyorum.
İnsanlar, kökeni ne olursa olsun kaynaşsın, birlikte yürüsün istiyorum..
El ele verip, İskenderun’u ileriye taşıyalım istiyorum..
Huzurlu, mutlu, müreffeh ve aydınlık bir seneye tanıklık edelim istiyorum..
İşsizlik oranı azalsın, çocuklara ve kadınlara yönelik şiddet kesilsin, bilimde sanatta ve ekonomide sıramız yükselsin istiyorum..
Ve önemlisi bence..
Sağlık, sevgi ve mutluluk diliyorum..
KARAR VEREMEDİM
– Hatice Ekici, SES’te yazdığı yazılarıyla mı daha faydalı olurdu, yoksa kazansalardı CHP üyeliğinde mi?
– İskenderun mevzu olduğunda arıza çıkarmak mı daha iyi olur, yoksa klavyenin başında oturup hiçbirşey yokmuş gibi yapmak mı?
– Kongre sonrası bazı isimler, CHP’nin başına mı patlayacak, yoksa gelişmelerin içinden başka işler çıkacak mı?
– Bazı dernekler Kızılay gibi çalışacak mı, yoksa bütün bir yıl yine dört duvar arasında zaman mı geçirecekler?