Başlıktanda gördüğünüz gibi bu yazının başlığını bilinçli bir şekilde attım. Çünkü bu başlığı görünce belki ilgili olan kişiler hemen okumaya başlarlar. İskenderun’da uyuşturucunun ayağa düştüğünü emniyet ekipleri ve ilgili kurumlarda biliyordur elbette.. Bununla ilgili de çalışmaları da var. Ancak esas yapılması gereken konuları oturup tartışmak çözüm yolları bulmak zorundayız.
Bakın, İskenderun gerçekten sahil kenti. O kadar güzellikleri var ki doyum olmaz. Ama bu güzelliklerin yanı sıra çirkinlikler ve istenmeyen olaylarda maalesef var. İşte bunlardan biri de geleceğimizin sahibi gençler. Ancak bu genç nesillerin şimdiden hayatını karartan gözünü para hırsı bürümüş insanlar var. Yani gençlerimizi kötü alışkanlıklara iten çevreler var.
O kadar bildiğim tanıdığım insanlar var ki gencecik duvara yumruğunu vursa duvarı çatlatır. Ama eroinin esirine kendini kaptırmış, hayatını gencecik yaşta karartmış oluyorlar.
Geçtiğimiz günlerde de ben bizzat ilgilenerek Modern Evler Mahallesi’nde bulunan Murat Ç. adlı gencin evine gittim. Annesi perişan.. Her gün ağlıyor.
Oğlu ise daha 23 yaşında uyuşturucu bağımlısı olmuş. O da bu illetten kurtulmak istiyor, ama ona yardımcı olacak kimse yok. Yani elinden tutacak sıcak bir devlet eli arıyor. Adana’da bulunan Alkol ve Madde Bağımlılığı Tedavi ve Eğitim Merkezi ne yazık ki tıka basa dolu. Yani tedavi görmek isteyen bir çok kişiyi sıraya almak zorundalar. Ancak bu sıra zarfında kurtulmak isteyen kişiler de uyuşturucu almaya devam ediyor.
Örneğin Murat..
Sabah evlerine gittim.. Evin çatısında oturuyor..
Annesi ise ona sarılarak ağlıyor.
“Oğlum televizyoncu gelmiş, gel TV’den gelen arkadaşa derdimizi anlatalım, belki bir yetkili görür” diye sesleniyor. Ancak o krize girdiği için uyuşturucudan başka bir şey düşünmüyor. Annesiyle pazarlık yapıyor. Diyor ki, “Bana git para bul getir, ben de söz konuşacağım.”
Annesi komşulara para aramaya çıkıyor. Ben de bu sırada Murat’la sohbet etmek için yanına yaklaşıyorum ve anlatıyor bana hayatını, yaşadıklarını, nasıl bu duruma düştüğünü..
“Peki bu durumdan memnun musun, ailenle kavgalısın kardeşlerinle, ablanlarla iyi değilsin” diyorum. Kafasını zorda olsa bana kaldırıyor ve gözlerimizin içine bitkin bir bakış atıyor ve bana diyor ki;
“Ağabey Allah kimseyi düşürmesin. Düşmeden benim halimden anlayamazsın..” Sonra annesi geliyor.
“Oğlum, yavrum, canım, tek ümidimiz bu kaldı, konuş, para buldum” diyor.
Murat ise;
“Anne yalvarıyorum, Allah için para ver, ben gidip eroin alıp geleceğim. O zaman rahatlarım” diyor.
Neyse, uzun bir çabadan sonra konuşuyor genç kardeşim ve başlıyor anlatmaya..
Bir boşlukta iken uyuşturucuya özendirildiğini ve sonra eroine başladığını ve ardından neler yaptığını..
Neyse çekimi yaptık, anlattı anlatacaklarını..
Bazı konuşmalarında duyduğumda bile şok yaşadığım bir olay oldu. Yok böyle bir şey, olmaz yalan söylüyorsun diyordum.
“Maalesef abi, böyle” diyor bana.
Bana diyor ki, “Abi tek şansım sensin. Allah senden razı olsun. Bana yardımcı olacak tek kişi sensin. Hep yolunu gözleyeceğim abi, beni gel al götür tedaviye” diyerek başlıyor koluna eroini enjekte etmeye.
Yapma desekte boş..
“Ağabey yapmazsam sana, anneme ve çevreye saldıracağım. Sana zarar versem daha mı iyi olur” diyor ve bizi susturuyor.
Tüm bunları yazmamın nedeni gençlerimizin ne durumda olduklarını göstermektir. Yazının ikinci bölümünü ise yarın yazacağım.
Çünkü esas yazacaklarım yarın…