Hani parasız hayat olmaz, hatta para insanı bir birine çok kolaylıkla düşürür derler ya.. Baba oğlu, ağabey ile kardeşin arasını çok kolaylıkla açar paraaaa..
Ama paranın bazen itibar görmediği yerlerde oluyor. İnsanın gururu ve onurunu bazen alamıyor. Mesela sizlere şöyle anlatayım. Daha önceki yıl bir yazı yazmıştım. İnananlarla, inanmayanların maçı diye.. Orada da İskenderunsporlu futbolcuların gururunu ve onurunu para alamamıştı. Şimdi tüm Türkiye İskenderunspor’u konuşuyor. Diyarbakır’da Erganispor ile oynadığı maçı ve aldığı farklı galibiyeti. Tabi bu saha içerisine oynanan skor birdi. Saha dışında oynanan gerçek oyunlar var.
Bu takımın yıllardır kahrını çeken ve adeta çocuğu gibi bakan büyüten bir hoca ve ekibi var. Sezon başından bu yana saha içerisinde oynanan futbolun nasıl bu duruma getirildiğinden bahsedeyim sizlere. İskenderunspor takımı gerçekten tam bir kolej takımı gibi çalışıyor ve kolej takımı gibi disiplini elden bırakmıyor. Bunun en büyük sebepleri de iyi bir ekip ruhunun olması. Can Güven, bu takımı bu duruma getirene kadar hep çalıştı. Tek başına mı, hayır. Kendinin güvendiği ekiple. Örneğin Ender Traş, Reşit Katıksan, daha önceleri Bekir Arpacı ile şimdi ise Halil Akkuş gibi isimler kendisiyle birlikte takımı her haliyle hazır tutan gerçek isimlerdir.
Gelelim Diyarbakır öncesine..
Takım İskenderun’dan Diyarbakır’a giderken içimizdeki bazı İrlandalıların takımın mağlup olacağını düşünmeleri ve “bu takım orada dağılır gelir” diyenleri de biliyorum. Çünkü bizim İskenderun’da kökü 50’yi geçmez ve kendini sporun beyin takımı olarak tanıtan bazı zatlar, memleketin takımının başarısız olmasını da istiyordu. Ama takım Diyarbakır’a gitti, otele yerleşti. Bende her zaman takımla birlikte deplasmanlara da gidiyorum. Otelde kahvaltı yapıyoruz. Futbolcuların neşesi yerinde. Tabi bizim bulunduğumuz otel de aynı zamanda Bayrampaşa futbol takımı da burada kalıyor. Futbolcuların bir birlerini görüp tanıdıkları çıkıyor. Hoş beş sohbet, eski günler derken konu bugüne geliyor. Bayrampaşa takımının bize göre inanılmaz rakamlar harcayarak çok iyi bir takımın kurduğunu öğrendim. Futbolcu olunca konu ne olur, para..
Bayrampaşa’nın hocası İskenderunspor’un iyi bir ekip olduğunu duymuş. Geldi Can hocanın yanına. Selam kelam derken “Takım iyi. Sivas maçınızı duydum. Çok gol kaçmış” derken, konu maliyetlere ve paraya dayandı. Bayrampaşa’nın hocası kendi harcadıkları parayı söyleyince, tam çay içiyordum, çay boğazımı düğümledi. Herif yavaş söylesene be hocam, biz o paralara süper ligde oynarız.
Neyse, bizim hoca da takımın çok mütevazi bir kadro olduğunu, elindeki imkanlar doğrultusunda kurduğu takımın maliyetinin çok mütevazi olduğunu söyledi. Bayrampaşa’nın hocası maliyeti duyduğunda dondu. Sonra koltuğa yaslandı “ne diyorsun hocam sen ya” dedi. Adamın kafasına kaynar suyu dökmedik. Ama adam da bu kadar parayla amatör kulüp bile kurulmaz; tabi onun için şoke oldu. Sonra yemeğe geçtik. Bizim futbolculardan yemek yerken diğer takımın bir elemanı geldi. İskenderunsporlu oyuncaya maç priminin ne kadar olduğunu söyledi. Futbolcu gene büyüklük yaptı “sağlık olsun” dedi. Ama ben kendi kendime yıkıldım desem yalan olmaz. Çünkü bizim takımda prim ve para konusu hiç geçmiyor. Takımda sadece galibiyet var. Futbolcuların hepsi ve teknik ekip koridorda bile teknik ve taktik konuşuyorlar ve bu düşünce gördüğünüz gibi galip geldi.