Sayısal Loto’nun 15 Ocak’taki çekilişinde 3 milyon 350 bin 415 lira tutarındaki büyük ikramiyenin tek başına sahibi olan 44 yaşındaki Mestan Kocatürk, oturduğu Manisa’nın Sarıgöl İlçesi’ne bağlı Çavuşlar Köyü’nü ihya etti.
İstese memleketini terkedip, köyünü, yakınlarını, sevenlerini yüzüstü bırakabilirdi..
Vicdan sahibi bir insan..
Şımarmadı..
Yeni yaşamını lükse adamadı..
Parayı har vurup harman savurmadı..
Altına lüks arabalır alıp, kibir yapmadı..
Peki ne yaptı?
Yaşantısında hiçbir şey değiştirmeden köydeki yaşamına devam etti.
Önce bir liste hazırladı..
Hiç düşünmeden hayır işlerine yöneldi..
Köyün düğün salonu için 50 bin, ilköğretim okuluna 20 bin, camisine 20 bin, sağlık evi için 2 bin lira harcadı.
Yetinmedi..
Köye 100 bin lira tutarında halı sahayı yaptırmak için kolları sıvadı.
Köye yaptığı yardımlardan sonra Turgutlu İlçesi’ndeki bir okula da 10 bin lira yardımda bulundu.
İşte bu kadar..
Hayır insanın içinde var..
Yapacaksa yapar, düşünmez..
Son örneği Paşa Karaca..
En büyük eğitim yatırımını yaptı İskenderun’a..
Yetinmedi.. Bir de yanına yurt yaptırdı..
Belen’de yaptırdığı sağlık ocağına iki kat ilave ediyor..
Yüreğini ortaya koyuyor..
İşte Naciye Düzen hanımefendi..
Kırk yılda topladığı parayı anaokuluna yatırdı..
Müthiş bir eser yarattı..
Ellerinden öpüyorum!
Merak ediyorum.. 3 milyon lira siz de olsaydı, ne yapardınız?
Görüyoruz işte.. Şımarıp, milyonlarca lirayı heba edenler de var.
Oysa hayır işlemek bambaşka bir duygu..
3 milyon az bir para değil..
Yarısını paylaşsanız, sizden birşey alıp koparmaz..
Değerinizi arttırır..
İskenderun’da kendini hayırseverliğe adamış daha onlarca temiz yürekli işadamımız var.. Kim olduklarını zaten biliyorsunuz..
Sosyal sorumluluk bilinci onların genlerinde var..
O bakımdan bu güzel insanları ‘tenzih’ ederek yazıyorum..
Ancak, Sayısal Loto’nun verdiği ikramiyenin katbekat üzerinde parası olup da, suskun olanlara ne diyeceğiz?
Kasaları servet değerinde..
Çekmecesinde yığınca gayrimenkulun tapusunu barındıranlar da var..
Ve halen, ısrarla servetin ‘bekçiliğini’ yapıyorlar..
Oysa okullarımız bakıma muhtaç..
İhtiyaç sahibi insanlarımız giyim/kuşam bekliyor..
Kimisinin evi yok, kimisinin çocuğunu okula götürecek parası..
İşte Cumhuriyet Lisesi, dökülüyor..
Atatürk İlköğretim Okulu’nun arazisi öylece duruyor..
Ne var yani?
Servetinizden birkaç kuruşu okullarımıza ‘bağış’ olarak aktarsanız..
Emniyet teşkilatına araç/gereç takviyesi yapsanız..
Ya da ne bileyim, yeni bir derslik için kolları sıvasanız fena mı olur?
Unutmayınız ki..
Her canlı bir gün ölümü tadacak..
Her şeyini bu dünyada bırakıp, ebediyete göçüp gidecek!
Seçim sizin..
Yaşarken ölmek mi?
Yoksa ölürken yaşamak mı?