Karmaşık duygular içerisindeyim.. Haftasonu bir garip geçti..
Hatta sessiz!
Ama İskenderun dışında herşey hareketli..
Düzenli, koordineli..
İskenderun’da Fener Caddesi üzerinde su şebekesi çalışması var..
Çift yolun teki yönü kapalı..
Pirireis Mahallesi’ne geçmek için yol arıyorsunuz..
Niye? Çünkü uyarı levhası yok!
Geçenlerde Sanayi Sitesi’nde işim düştü..
Tayfur Sökmen Caddesi’nden girdiğim gibi, hastane yoluna döneceğim..
Dönüş yok.. Kapalı!
İş makinası var az ileride..
Ama 10 metre geride, güvenlik şeridi koyup, uyarı levhası dikmeyi unutuyorlar..
İşlerine gelmiyor..
Derken, bir sokak ileriden sağa dönüş yaptım..
Bir inşaat çalışması vardı, beton kamyonu yolun ortasında, kolonları dolduruyordu..
Geç geçebilirsen.. İskenderun sokakları labirente dönüştü!
Belediye Başkanı Dr. Yusuf Civelek’in aslında ‘doğum sancısı’ dediği şey budur arkadaşlar! Hizmete sözümüz yok..
Ama gelişigüzel, plansız/programsız çalışmalar karşısında da şartellerimiz atıyor.. Bişey değişmiyor neticede!
‘Çözüm’ diye, bişey bunların dünyasında yok..
Biz hayatımızı, dünyadaki gelişmelerle güncelleyerek devam ettirmek istiyoruz ama başkan Civelek’te heyecan sıfır..
Oysa.. İskenderun aşktır, sevdadır!
Hatırlayın.. Sürekli haykırışımız şuydu:
İskenderun; ruhuyla, sesiyle, nefesiyle, birçok büyük şehri cebinden çıkarır..
Nasıl olacak bu?
Emsallere kafayı takmış durumdayız..
Yatırımlara yüz çeviriyoruz..
Sürekli patinaj çekiyoruz!
Yaşım 39.. Geldiğimiz noktaya bakıyorum..
Numune aynı..
Dumlupınar aynı..
Meydan aynı..
Muradiye aynı..
Tepeler aynı..
Değişen nedir?
Cıvıl cıvıl sokakları, hayat dolu insanları nerede?
***
İskenderun Sivil Havacılık Kulübü ‘hedef yarışması’ düzenliyor..
Arkasında destek yok..
60 kulüpten, 200 sporcu kente gelip, yamaç paraşütüyle gökyüzünü renklendirecek, İskenderun Belediyesi’nden ‘tık’ yok..
Oysa dosya masada duruyor..
Payas Belediye Başkanı Bekir Altan’ın “Maddi ve manevi her konuda yanınızdayım” dediği sporculara başka kim sahip çıkıyor?
Antakya Ticaret ve Sanayi Odası!
Şaşırmıyorum artık!
Bırakın destek çağrılarını, İskenderunspor’un en zor döneminde “Birkaç aylık maaşımı bağışlıyorum” demeyen İskenderun Belediye Başkanı Dr. Yusuf Civelek’ten başka ne bekleyebiliriz ki?
Mersin’i örnek verdik, olmadı..
Adana, Antakya, Osmaniye dedik, olmadı..
O halde bu kez İstanbul diyeyim..
Büyükşehir Belediyesi; biri Avrupa yakasında diğeri Anadolu yakasında olmak üzere iki şehir projesi sunuyor. Bu şu demek:
– Yeni İstanbul inşa edecekler.
1 artı 1 şeklinde 2 milyon nüfusu olacak.
İskenderun’da da Başkan Civelek diyor ki, “10 yılda 1 milyon nüfus bekliyoruz..”
Eyvallah! Peki, İskenderun buna hazır mı?
İtirazlardan başka ne duyuyoruz, bu kentte?
Ee, kentsel dönüşüme bile ‘rıza’ gösteremeyen, emsallare takılan, kurumlar arası diyalogları olmayan, ürkek adımlar atan bir yerel yönetici için bu tarz çıkışların ne kadar inandırıcılığı olur?
Kaldı bir yıl..
Durmak yok, yola devam!
RUH YOK!
İskenderunspor tat vermiyor.. Geçen hafta deplasmanda yenildiler..
Cumartesi günü de Bursa Nilüferspor karşısında varlık gösteremediler..
Bir puana razı olduk, sahadan ayrıldık!
Kümeye düşmeye yakın bir takımdan; hırs, mücadele, hücum beklerken..
Futbolcular ‘havlu’ atmaya razı bir görüntü veriyorlar gibiydi..
Sanki mahalle takımı!
Koşmuyor, adeta yürüyorlardı..
Birincisi; bu yaklaşım, futbolculara çocukları gibi sahip çıkan, maddi/manevi duygularla her zaman yanlarında olan Kulüp Başkanı Nuri Üysen’e saygısızlık..
Sonra da İskenderunspor taraftarına..
İnanamıyorum..
Ateşten gömlek giyen hayırsever bir işadamına, ‘İskenderunspor sevdasını’ hisettirmeleri gereken futbolcuların tükenmişliklerini görmek, benim açımdan tam bir hayal kırıklığıydı..
Öyle uzun uzun anlatmaya gerek yok..
Maçı izledim:
Ruh yok..
Koordine yok..
Kondisyon yok..
Sevda yok..
Hırs yok..
Uyum yok..
Dayanışma yok..
Kısaca, yok oğlu yok!