Artık şüphem kalmadı..
Biliyorum ki, hayatımız anlaşmamak üzerine kurulmuş.
Diyalogtan nefret ediyoruz!
Konuşmalara bakın.. Siyaset; sadece yandaş olanlara gaz vermek, ötekileri daha öteye itmek için yapılıyor..
Bir araya gelmeye bile utanıyoruz sanki..
Hatta zoraki yaklaşıyoruz..
Ayrılmak daha makul geliyor insanlara..
Bizimkiler ve ötekiler diye..
Empati yapmaktan kaçınıyoruz. Niye?
Küfür edince, herşey bitiyor mu?
Spor da öyle!
Beşiktaş’ın hocası Samet Aybaba’nın kızı locada maç izliyor.
Yandaki locadan babaya küfür yağıyor.
Kızı haber salıyor ‘küfür etmeyin’ diye..
Kimin umurunda, bu sefer babayla birlikte kızına da küfür ediyorlar..
Bizim buralarda maça gidiyoruz, hakem, teknik heyet, futbolcu, hatta bizler de küfürlerden nasibimizi alıyoruz.
Kahveye gidiyorsunuz, sempati duymadığınız bir siyasi partinin icraatları konuşuluyor. Veriyorlar küfrü!
Kimin umurunda? Coştukça coşuyorlar!
O gazla ertesi gün daha da ağır sövüyorlar..
T.C.’yi konuşuyorlar, küfür..
Barış süreci, küfür..
Şehit haberleri yükseliyor, yine küfür..
Çözümü konuşan yok!
Belediyeye omuz verirsin, yalaka..
Eleştirirsen, öteki olursun..
Hafiften yatırım diye seslenirsin, satılmış..
Memlekette güzel şeyler oluyor dersen de, hain ilan edilirsin..
Manzara nedense değişmiyor..
TBMM’de Salı günleri grup toplantılarında dudaklardan ‘zehir zemberek’ sözler akıyor.. İskenderun’da eleştiriler yığınca..
Peki nasıl bir araya geleceğiz?
Siyasi arena bu kadar kızgınken, avuçlar yumruk olmuşken, İskenderun’un geleceğini nasıl konuşacağız? Hangi konuda anlaşacağız?
Dört yıldır görevde olan İskenderun Belediye Başkanı Yusuf Civelek, en ufak bir eleştiriye bile cevap vermeyerek, ne yapmaya çalışıyor?
Yahu konuşmaktan niye korkuyor, niye kaçıyorsun?
İskenderun’un kaderinde sorumluluk sahibi olan çevrelerin ‘diyalog’la ilgileri var mı? Ne yazık ki hayır!
Oysa ne diyeceksen gel, o diyalog ortamında söyle, ağzını bağlayan mı var?
Unutmayın ki;
İskenderun’da geleceğin pırıl pırıl, umut dolu, aydınlık ve refah içinde olması ‘dayanışma’ gücüne bağlı..
Hoşgörüden sözediyoruz ama kimsenin kimseyi kucakladığı yok..
Peki İskenderun’u nasıl ileriye taşıyacağız?